اتصالات فیبر نوری به عنوان بخشی حیاتی از زیرساخت‌های ارتباطات مدرن شناخته می‌شوند. فیبر نوری به دلیل پهنای باند بالا، قابلیت اطمینان، دوام و هزینه‌های مناسب، جایگاه ویژه‌ای در این زمینه دارد. در طول نصب این زیرساخت‌ها، گاهی نیاز به اتصال دو کابل فیبر نوری به یکدیگر وجود دارد که این فرآیند به «اسپلایس» یا اتصال شناخته می‌شود. دو روش اصلی برای انجام این اتصال وجود دارد: اتصال مکانیکی و اتصال فیوژن. در این مقاله به بررسی تفاوت‌های این دو روش، مزایا و معایب هرکدام و بهترین زمان استفاده از هر روش می‌پردازیم تا شما را در انتخاب صحیح این روش‌ها برای پروژه‌های خود یاری کنیم.


چرا اتصال فیبر نوری نیاز است؟

اتصال فیبر نوری برای اتصال دو فیبر نوری به یکدیگر استفاده می‌شود تا انرژی نوری از یک فیبر به دیگری منتقل شود. اسپلایس فیبر نوری، یک اتصال دائمی بین دو فیبر ایجاد می‌کند که برخلاف کانکتورهای معمولی، امکان جدا کردن و دوباره اتصال آن وجود ندارد. این نوع اتصال در چهار حالت اصلی استفاده می‌شود:


تعمیر کابل آسیب‌دیده

افزایش طول کابل

اتصال دو نوع کابل مختلف

اتصال یک پیگتیل به شبکه

در ادامه مقاله به پیگتیل‌ها نیز خواهیم پرداخت.


اتصال مکانیکی چیست؟

اتصال مکانیکی یکی از روش‌های قدیمی و پرکاربرد برای اتصال فیبرهای نوری به یکدیگر است. در این روش، دو سر فیبر نوری با استفاده از یک دستگاه مکانیکی به هم متصل می‌شوند. در این دستگاه، از ژل تطبیق‌دهنده شاخص نوری (index-matching gel) استفاده می‌شود تا از بروز انعکاس‌های نور و کاهش اتلاف نور جلوگیری شود. اتصالات مکانیکی هم برای فیبرهای سینگل مود (single-mode) و هم برای چندمد (multimode) قابل استفاده هستند. این نوع اتصال، برخلاف اتصال فیوژن، نیازی به تجهیزات پیشرفته ندارد و هزینه‌های کمتری را در بر می‌گیرد.


مزایای اتصال مکانیکی

بدون نیاز به برق: این روش نیازی به برق ندارد و بنابراین برای موقعیت‌هایی که دسترسی به برق محدود است، مناسب می‌باشد.

ساده و کاربردی: به جز چند ابزار ساده مانند نواربردار و شیارزن فیبر نوری، نیازی به تجهیزات پیشرفته و گران‌قیمت ندارد.

اتصال موقت: این روش برای اتصال‌های کوتاه‌مدت یا موقتی که نیاز به جداسازی و جابجایی دارد، ایده‌آل است.

معایب اتصال مکانیکی

افت سیگنال بالا: یکی از معایب اصلی این روش، اتلاف زیاد سیگنال است. به طور معمول، افت سیگنال در اتصالات مکانیکی حدود 0.2 دسی‌بل (dB) است که در مقایسه با اتصال فیوژن (0.02 dB) بسیار بیشتر است.

عدم دقت برای فیبرهای سینگل مد: اتصالات مکانیکی معمولاً برای فیبرهای چندمد به کار می‌روند و برای فیبرهای سینگل مد، دقت کافی ندارند.

محدود به محیط‌های امن: اتصالات مکانیکی معمولاً در محیط‌های امن و محافظت‌شده مانند دفاتر و ساختمان‌های اداری استفاده می‌شوند.

اتصال فیوژن چیست؟

اتصال فیوژن یک روش دقیق‌تر و بادوام‌تر برای اتصال فیبرهای نوری است. در این روش، با استفاده از یک قوس الکتریکی دو سر فیبر نوری به هم جوش داده می‌شود. این اتصال دائمی است و برای محافظت از آن، از لوله‌های حرارتی کوچک و یک غلاف فلزی به نام محافظ استفاده می‌شود. بر خلاف اتصال مکانیکی، در اتصال فیوژن از حرارت استفاده می‌شود و این حرارت باعث ذوب شدن و اتصال فیبرها می‌گردد.


مزایای اتصال فیوژن

افت سیگنال کم: اتصال فیوژن با کمترین اتلاف سیگنال همراه است و باعث افزایش کارایی فیبر نوری می‌شود.

مقاومت در برابر شرایط مختلف: این روش مقاومت بالایی در برابر تغییرات دمایی و محیط‌های سخت دارد.

محافظت بهتر در برابر گرد و غبار: در این نوع اتصال، فیبرها به خوبی از ورود آلودگی‌ها و گرد و غبار محافظت می‌شوند.

معایب اتصال فیوژن

هزینه بالا: دستگاه‌های فیوژن اسپلیسر گران‌قیمت هستند و برای پروژه‌های کوچک هزینه زیادی را به همراه دارند.

نیاز به برق و زمان برای راه‌اندازی: برخلاف اتصال مکانیکی، اتصال فیوژن نیاز به برق دارد و راه‌اندازی دستگاه زمان‌بر است.

عدم امکان استفاده مجدد: این اتصال دائمی است و نمی‌توان آن را برای ارتباطات موقتی به کار برد.

مقایسه هزینه‌ها

یکی از تفاوت‌های اصلی بین اتصال مکانیکی و فیوژن، هزینه‌های مرتبط با ابزارها و تجهیزات مورد نیاز است. به طور کلی، ابزارهای مورد نیاز برای اتصال فیوژن بسیار گران‌تر از ابزارهای اتصال مکانیکی هستند. با این حال، هزینه‌های مواد مصرفی برای اتصال مکانیکی بیشتر است.


ابزارهای اتصال مکانیکی

ابزارهای مورد نیاز برای اتصال مکانیکی معمولاً ارزان‌تر هستند و عمده هزینه مربوط به خرید یک کاتر با کیفیت است. البته تجهیزات جانبی مانند نواربردارها و قیچی‌های مخصوص نیز باید در نظر گرفته شوند که در مقایسه با هزینه دستگاه‌های فیوژن کمتر است.


ابزارهای اتصال فیوژن

ابزارهای مورد نیاز برای اتصال فیوژن گران‌قیمت هستند و شامل دستگاه فیوژن اسپلیسر و تجهیزات جانبی مانند کاتر با دقت بالا و لوازم نگهداری دوره‌ای می‌شود. همچنین برای انجام اتصال نیاز به برق و راه‌اندازی دستگاه دارید که هزینه‌ها را افزایش می‌دهد.


اتصالات پیگتیل در هر دو روش

پیگتیل‌ها یک بخش اساسی از هر دو نوع اتصال فیبر نوری هستند. پیگتیل‌ها قطعات کوتاه فیبر نوری هستند که در یک سمت آن‌ها کانکتور نصب شده و سمت دیگر برای اتصال به کابل اصلی باقی‌مانده است. این قطعات به سادگی به فیبر نوری اصلی متصل می‌شوند و برای هر دو روش اتصال مکانیکی و فیوژن قابل استفاده هستند.


هر دو روش اتصال مکانیکی و فیوژن مزایا و معایب خاص خود را دارند و انتخاب بین آن‌ها بستگی به بودجه، نیازهای پروژه و تعداد دفعات نصب دارد. برای پروژه‌های کوچک و موقت، اتصال مکانیکی گزینه‌ای اقتصادی‌تر و سریع‌تر است. اما برای پروژه‌های بزرگ و نیازهای پرکاربرد، اتصال فیوژن با کارایی بالاتر و افت سیگنال کمتر بهترین انتخاب است. به یاد داشته باشید که اتصال فیوژن در نهایت بهترین عملکرد و دوام را ارائه می‌دهد، و اگر به دنبال راه‌حلی برای ارتباطات دائمی و بلندمدت هستید، این روش را توصیه می‌کنیم