گروه‌بندی سیستم‌های اتصال شرکت‌ها و ارائه مدیریت منعطف تأسیسات برای توزیع خدمات ارتباطی، از جمله تلفن و داده ها! نصب کابل کشی ساختاریافته هزینه هر گونه تغییر را برای کل طول عمر سیستم کاهش می دهد و امکان پیکربندی مجدد سریع شبکه کامپیوتری را بدون نیاز به کار مستقیم بر روی زیرساخت پشتیبانی فراهم می کند.

توپولوژی شبکه

اصطلاح سیم کشی زیرساخت (به طور کلی غیرفعال) در مبدأ شبکه اشاره دارد که برای اتصال کاربران و منابع استفاده می شود. پیکربندی‌های سیم‌کشی متعددی (حلقه، استار و غیره) وجود دارد که هر کدام مزایا و معایب خاص خود را دارند، هم از نظر فناوری و هم از نظر مقیاس‌پذیری متفاوت می باشند. 

تنها ساختار اتصال مورد استفاده برای سیستم های کابل کشی ساخت یافته ستاره سلسله مراتبی است که انعطاف پذیری زیادی را هم در مرحله نصب و هم در مراحل توسعه و یا اصلاح ارائه می دهد. 

ساختار اتصال فیزیکی آن چیزی است که در واقع برای کابل هایی که گره ها را به هم پیوند می دهند استفاده می‌شود. 

ساختار منطقی به روش استفاده شده توسط گره ها اشاره دارد برای برقراری ارتباط با یکدیگر توسط دستگاه های شبکه فعال و پروتکل های مورد استفاده تعیین می شود. ساختار فیزیکی و منطقی کاملاً متفاوت است. این ساختار به عنوان یک استار سلسله مراتبی نامیده می شود، زیرا سیستم سیم کشی ممکن است بسته به پیچیدگی آن چندین سطح اتصال داشته باشد.


به طور کلی سه سطح وجود دارد که به شرح زیر است:

- سیم کشی افقی

- سیم کشی داخل ساختمان (سیم کشی عمودی)

- سیم کشی Campus

بنابراین هر سطح سلسله مراتبی در سیستم سیم کشی مجموعه ای از کابل ها است که به سمت یک نقطه خنثی همگرا می شوند. سیم کشی افقی تمام کابل هایی است که از هر پریز مخابراتی به توزیع کننده می رسد. سیم کشی عمودی شامل کابل هایی است که از توزیع کننده های (FD) به سمت توزیع کننده ساختمان (BD) همگرا می شوند. هر شاخه از سیم کشی به یک دستگاه Active ختم می شود که کاربران را به شبکه متصل می کند.

گسترش و یا نوسازی شبکه، پیکربندی مجدد طرح مناطق، سازماندهی مجدد، جایگزینی دستگاه ها وغیره، اصلاحاتی هستند که عموماً نیاز به تغییر اتصالات کابل پورت (کاربر)/منطقی دارند. برای برآوردن این نیاز، اصل استفاده از پچ کورد معرفی شده است. پچ کورد به طور فیزیکی یک کاربر معین را (که توسط یک پورت در پنل پچ شناسایی می شود) به خود شبکه (که توسط یک پورت در دستگاه شبکه شناسایی می شود) پیوند می دهد و درجه بالایی از انعطاف پذیری را از نظر پیکربندی مجدد فراهم می کند. به عنوان مثال، اگر یک کاربر باید از ایستگاه کاری که معمولاً اشغال می کند منتقل شود، تخصیص مجدد تمام خدمات شبکه به ایستگاه کاری جدید بسیار آسان است.

به نوع ساختاری که توضیح داده شد، پچ کورد نیز گفته می شود، زیرا همه کابل های شبکه به پچ پنل متصل می شوند. مستقیماً وصل شدن به دستگاه active همچنین می‌توان ساختار کمی پیچیده‌تری ایجاد کرد که در آن خود دستگاه اکتیو نیز به‌طور دائم به پورت‌های روی پانل مشابه با پورت‌هایی که کابل‌های نصب را خاتمه می‌دهد متصل می‌شود. در این حالت، اتصالات شبکه بین دو پانل، یعنی بین پانل "سمت کابل" و پانل "سمت دستگاه" پیکربندی می شوند. انتخاب این ساختار پیچیده‌تر و پرهزینه‌تر (که به دو برابر تعداد پانل‌ها نیاز دارد) در درجه اول با نیاز به محافظت از دستگاه‌های اکتیو مرتبط است. جابجایی مکرر اتصالات شبکه ممکن است به کانکتورهای درگیر آسیب برساند.

اگر کیستون آسیب دیده در یک پچ پنل باشد، آسیب محدود است و به سرعت قابل تعمیر است (کانکتور را می توان به سرعت تعویض کرد). برعکس، اگر کانکتور آسیب دیده روی یک دستگاه اکیتو باشد، باید کل دستگاه را به مرکز پشتیبانی ارسال کرد که هزینه های بسیار بالاتری را به همراه دارد و تأثیر بسیار بیشتری بر عملکرد شبکه دارد. با وصله مضاعف که به آن "Cross Connection" نیز گفته می شود، پورت های دستگاه دیگر مستقیماً در عملیات نصب دخالت ندارند.

این اصل در مورد تمام نقاط خنثی سازه صدق می کند (FD، BD و CD) و مستقل از تکنولوژی کابل است (مس یا فیبر نوری!